2013-04-01 Paastoertocht Aalten

Aalten, dat is toch in 1-of-andere Achterhoek?
Ja, vlak bij WINTERswijk, dat is duidelijk te zien aan het weer van afgelopen weken.

Maar voor Kanjers-Voor-Kanjers heb je zeker wel wat over dus geen spijt van m'n inschrijving.

De rit naar Aalten was voor mij goed te combineren met de wereldreis zo rond de paasdagen via Friesland naar Deventer en vervolgens dus door naar Aalten. De familie Oetzi had er ook een korte vakantie geboekt naar het beloofde land.

Rond een uurtje of 9 waren we compleet, ja met wel 2 man van DanDBikers waren we vertegenwoordigd. Echt warm was het nog niet maar met 4 laagjes was het te doen, de thermometer in de auto was wel van -3.5 naar -2 gestegen tijdens het ritje hier naartoe, Poeh !!

We gaan van start vanuit het oer gezellige clubhuis. De grote meute is al vroeg gestart, dat kon vanaf een uurtje of half 9. Als wij om 9 uur starten voor de 60km rijden we in de straart. Naar later bleek waren er toch zo rond de 500 deelnemers verdeeld over verschillende afstanden en een kids clinick die zich aan het voorbereiden is als wij van start gaan.

De route is afwisselend door landerijen, over zand en gravel paden met zo hier en daar een slootkantje.

Het zonnetje schijnt lekker en dan is het heerlijk genieten van de frisse buitenlucht, de mooie route en omgeving en goed gezelschap.

We rijden richting Winterswijk waar een mooie bult is opgeworpen door al het huisvuil uit de Achterhoek te verzamelen en weer af te dekken met een laag grond. Je laat je zo maar verrassen door zo'n bult en voor je 't weet trap je de stijle single tracks op … en weer af natuurlijk. Het is een mooie MTB route met flink wat slinger en bochtenwerk om zodoende aardig wat hoogte in de route te verwerken. De route is een aantal jaar geleden officieel geopend door Bart MTB Brentjes en natuurlijk spreekt dat aan om zijn tijd op het parkoer t e kloppen, Oetzi deed een poging … , ik was aan het overleven :)

Eenzaam en alleen staat daar een paardentrailer met de eerste verzorgingspost, de krentebol op de 20km smaakt prima.

De route vervolgt zich door het prachtige landschap en voor we het door hebben, nou ja zo af en toe een betonnen grenspaal ontwijkend, rijden we Duitsland in en weer terug. Wel even een fotomomentje natuurlijk :)

Rond de 45 opnieuw een verzorgingspost maar wat is dat nou, geen hap meer te eten op een paar verdwaalde paaseitjes na... Maar dat duurt niet lang want al snel wordt een nieuwe lading krentebollen aangeleverd, een Achterhoeker zou dit nooit laten gebeuren :)

De laatste helft nog te gaan, vanaf hier krijgen we aardig wat single tracks voor de kiezen en gaan ook nog over het motocros parkoer met de bekende dikke bulten.

We bijten ons door laatste kilometers en de pijn heen, worstelen ons nog even door een modderpoel en finishen waar we gestart zijn (wel zo handig ;).

Een lekkere bak koffie en een punt slagroomgebak gaan erin als koek.
Zeer geslaagde tocht; paastoertocht.nl. Zet maar vast in je agenda voor 2e paasdag 2014 !

Cheers,
Jaap

Fotograaf: Oetzi

MTB Rondje Enkhuizen

2013-03-10 MTB Ameland; Heroic Arctic Experience

Toen de inschrijving open ging had ik al wat verhalen gehoord en gelezen, Ameland is mooi. De strand kilometers vallen best mee, deze moet je een keer gereden hebben..

Dus inschrijven en met de familie een appartementje geboekt. We maken er een korte vakantie van. Op vrijdag pakken we de boot en op zaterdag kijken we naar buiten, 't regent nu al 24 uur, dat belooft niet veel goeds. Ook de weerprofeten voorstellen veul wind en temperaturen onder nul. Neerslag niet noemenswaardig, dat hebben we gemerkt ;(

Zondagmorgen, op m'n gemakkie opstaan, in bad en ontbijten. MTB uitvouwen en even voor 10 uur op weg naar NES, best wel een beetje fris vandaag, de wereld is wat wittig geworden. 

Oetzi staat al een half uur te blauwbekken bij de deur, Boyscout en Blasing arriveren met de boot van half 10 uit Holwerd. Even bijpraten en we kunnen van start, 10:34 zegt de klok.

We vertrekken uit Nes en pakken eerst wat polderlandschappen mee om er in te komen. Haken aan bij een groepje jonge honden maar na een paar honderd meter zien we wel in dat die niet goed snik zijn. We rijden richting het Oerd langs Buren (alwaar mijn tijdelijk onderkomen staat).

Onderweg worden alvast wat bemoedigende woorden gesproken.

Blasing: “Had ik al gezegd dat het stuk wat nu komt rete zwaar is en dat je regelmatig tot je assen door de prut moet?”

Oetzi: “Ik weet wat er komt, let maar op” en rijdt verstandig zijn eigen tempo.

Boyscout: “ . . .” zwijgt en denkt het er zijne van

Jaap: “Je zult toch gewoon moeten trappen??”

Vanuit het duin gebied rijden we richting het Oerd. Hier is het glibberen en glijen over het plat gereden baggerland vol lang gras. Steeds vaker zie ik vreemd soortige sporen die niet gewoon rechtdoor gaan maar meer breed en dwars uit... vreemd zeg. Even later blijkt dat niet zo vreemd te zijn als mijn achterwiel weg glijdt en ik plat in het gras terecht kom... poeh er waren vast veul leukere plekken geweest waar dit een leuk fotomoment had op geleverd.

Zompig landschap met als toetje een lekkere prutsloot waar je tot je assen doorheen moet. De bagger en pollen gras vliegen in het rond. Eigenlijk was dit nog een eitje bleek later.

Even bijkomen op een fietsstrookje, waar ik m'n fiets al hoppend van wat overtollig gewicht ontdoe en dan hoppa weer de duinen in. Op naar de Oerd-klim waar menig pedaleur de benen pakt. Met een lekker klein verzetje kom ik voor op het zadel redelijk makkelijk boven, te makkelijk want ik loop in op m'n voorganger. Net voor de top stapt hij van de pedalen en ben ik noodgedwongen ook de pineut... jammer voor de foto... Boven wacht het applaus van Boyscout en Blasing die voor de wind een jasje aan trekken. Oetzi volgt niet veel later.

De duinen door, het mulle zand ligt op ons te wachten. Over een houten loopbrug door het zompige land de laatste duin over voor het strand.

Het strand is, net als de wind HARD en ja we krijgen hem kado dit keer. Met de volle noordooster in de rug schieten we vooruit, voordat je het weet sta je weer te ploeteren bij de strandopgang. Hoewel er was aardig door te komen.

Nog wat leuke duinpaadjes over, een stijle klim met fotograaf, en net voor de aftakking naar de stempelpost nog even over een sloot (toch maar even uit het zadel).

Met de eerste stop zijn we terug in Nes waar in de sporthal je hele maaginhoud ligt te wachten. Wat een temperatuur verschil zeg dus niet te lang binnen blijven en snel weer in het zadel. Buiten wacht de ijs koude noodooster.

Rap het bos weer in, wat gaat dat lekker zeg, up en down door het dennenbos. Richard en Bas spuiten er vandoor en Oetzi en ik blijven een beetje om elkaar heen draaien. Omdat de bovenbeentjes van Oetzi wat narigheid melden neem ik een lichte voorsprong. Na het bos bij Nes rijden we de 'zomerdijk' (met deze temperaturen zou ik het winterdijk noemen) op wat ondanks de gunstige wind niet makkelijk gaat. Een paar keer wordt een klaphek netjes voor me open gehouden, da's toch lekker en kan je lekker door zonder van de pedalen te moeten.

Het tweede deel is het-Oerd-in-het-kwadraad, meer water, meer prut, meer diepe voren waar je maar beter omheen kunt om al te veel nattigheid om de benen te voorkomen (zeker bij deze arctische omstandigheden).

De tweede stop is daar. Omdat ik wat later arriveer zijn m'n fietsmaatjes al volgepropt met energie en emotie (over de tocht). We blijven niet te lang en gaan weer op pad. 

Even door Hollum en op naar de vuurtoren. Daar is het (nog) lekker om over de single tracks door het dennenbos te knallen. Aan de voet van de vuurtoren groeperen we weer en ga ik onwetend wat me te wachten sta vol goede moed er tegenaan. Fietspaadje op, dat wordt een makkie! Links roept Bas en net op tijd schiet ik het duinpad op omhoog omhoog omhoog. Met pijn in de benen trap ik de hoogte meters weg. Een lekkere afdaling volgt tot we weer op het fietspad zijn. Dit herhaald zich nog een keer en als we weer het fietspad af rijden, de duinen in vraag ik me hardop af hoeveel van dit soort klimmetjes er nog volgen? “Dit was het wel, van hieraf is het vlak.” Ja ja dat wel.

We passeren weer een loopbrug over het water wat altijd weer een leuk foto momentje oplevert. Aan het einde wacht ons nog een lekkere prut bende waar de route bouwers zich duidelijk nog even voor dit weekend op hebben uitgeleefd om het “dragelijk” te maken.

De laatste loodjes komen nu...

Met z'n vieren gaan we de uitdaging aan en rijden het strand op richting Noord-oost. Hee dat is toevallig, de zelfde kant op als de wind... maar dan in tegenovergestelde richting. Het zand vliegt in razend tempo langs de wielen en dan niet omdat ik zo hard trap... Niet veel later wordt er door de weergoden nog een schepje bovenop gedaan, de sneeuwmachines zijn opgestart en laten die witte benden horizontaal het strand over vliegen. Boyscout houd me aardig uit de wind en samen trappen we met een (voor mij) aardig gangetje richting Nes. Maar kolere wat gaat dat zwaar, nog maar een tandje lichter... en over naar het kleine blad... na een minuut of 20 (of was het nou later of eerder, alle begrip van afstand en tijd ontgaat je hier) moet ik echt wat eten. De laatste stop had ik alleen een boulionnetje ingenomen, dat was toch echt te weinig. De wind vliegt door alles heen dus toch mar even de regenjas aan, dat helpt tegen de kou maar levert niet meer kracht in de benen en dus snelheid op.

Ken je dat gevoel, als je onderkaak zo koud is dat je amper meer kunt praten? Dit is echt een helse tocht, met name door het staartje...

Een auto van de organisatie adviseert om de eerst volgende standopgang (of was het nou afgang) te nemen en daar via het fietspad naar Nes te rijden. Met een groepje rijders ploeteren we ons door het mulle zand naar boven. Hierna is het een makkie :)

Bij de finish tref ik Oetzi, Boyscout en Blasing weer die in de rij staan om de overtollige rommel van de MTB te spoelen. Binnen in de sporthal mogen we onze goody bag en herdenkingsspeld in ontvangst nemen; wouw …

Veel blijer wordt ik van een paar krentebollen en plakken ontbijtkoek :)

Hier neem ik afscheid van m'n fietsmaatjes van vandaag, Blasing en Boyscout haasten zich om de boot van half 5 te halen. Oetzi gaat weer naar z'n hotelletje en ik stap op de pedalen richting Buren waar ik onder een hete douche en vervolgens sauna weer op temperatuur kom.

Wat een tocht, 1-tje om niet te willen missen :)

Linkje naar STRAVA                             Fotowerk: RIchard & Otto